Dün bütün gün ne yazacağımı düşündüm…
İlk kez bu kadar zorlandım.
Böyle zorlayıcı bir gün daha önce yaşamadım.
Malum, korkunç 6 Şubat depreminde canlarımızı elimizden alan İsias Otel’in davası başladı….
Otel sahiplerinin sözüm ona savunmalarını, aslında daha doğrusu yalanlarını okudukça mideme kramplar girdi.
Bu kadar soğuk kanlı…
Bu kadar kolay yalan söyleyebilmeleri kanımı dondurdu.
İnsan aklının, mantığının ama en önemlisi vijdanının alamayacağı ve de çok rahat bir şekilde yalan söylemeleri, çok bariz bir şekilde de kendilerini yaşananların mesuliyetinden sıyırmaya çalışmaları korkunç ötesi.
Depremden sonra tek derdi oteldeki kasanın çıkarılması olan sözüm ona bu insanlardan farklı bir şey bekler miydim?
Elbette ki hayır!
Ama soğukkanlı bir şekilde ağızlarından çıkan cümleleri okumak benim de çoğu insan gibi kanımı dondurdu.
Az sonra kuracağım cümleleri günün birinde kuracağımı düşünmezdim.
O yüzden şimdiden özür dilerim.
Elbetteki mahkemeden en ağır cezayı almalarını istiyorum ama ilahi adalet de varsa, yatacak yerleri olmasın…!
DEPREM KESİNTİLERİ NE OLDU?
6 Şubat depremi sonrası ülkedeki binaların durumu günlerce tartışılmıştı.
Özellikle kamu binalarının durumunun iyi olmadığı, okulların çok büyük bir çoğunluğunun 1974’ten kalma ganimet binalar olduğu göz önünde bulundurulmuş ve güçlendirilmeleri için adımlar atılacağı söylenmişti.
Atıldı da tabii..
Kesintiler yapılarak kaynak yaratılacak dendi.
Kesintiler yapıldı.
Biriken kaynakla ilgili neler yapıldığı yönünde ele avuca sığan, ciddi adımlar görmedim.
Bu konuda neler olup bittiği, başta yazı yazdığım gazetemiz olmak üzere istisnasız tüm bireylerin sorgulayacağı araştıracağı bir konu olsun…
Hep beraber soralım.
Bu, vergi mükellefi olan herkesin asli görevlerindedir…!
Hesap sorma kültürümüzü lütfen geliştirelim.
Bu ‘deprem paraları’ ne oldu?
