Gerçekten de öyle.
Hatta garipten de öte bir akıl bu.
Kimde?
Hükümet ettiğini sananlarda.
Tespiti doğru yapmak için karakterlerimize de bir bakalım.
Maliyenin M’sinden anlamayan ve mesleği tıp doktorluğu olan bir zat.
Tek işi benzine zam, benzine indirim; tüpe zam tüpe indirim olan ve ülke ekonomisiyle ilgili zerre öngörüsü, çalışması, projeksiyonu olmayan bir ekonomi bakanı…
Asgari ücretin 4 ayda bir belirlenmesiyle alım gücünün korunacağını zannedip bu yönde açıklama yapan bir çalışma bakanı…
İkide bir “2024, 2023’ten daha iyi olacak” lakırdısından başka bir şey demeyen bir başbakan….
Nasıl ama?
Bozdur bozdur harca.
Öngörüsüz, kahvehane lakırdısından öteye gitmeyen söylem, vizyon, şov.
Gerçekten, piyasadaki durumdan bihaber açıklamalarla günü geçiren bir hükümet.
Ünal abimiz piyasayı denetlemekten söz ediyor etmesine ama ne hal ise, kendi çiftliklerine döndürdükleri Koop Süt’e sözünü geçiremiyor
Ebetteki insanların daha fazla maaş almasına karşı değilim.
Ama az çok piyasada olanı biteni bilenler ne demek istediğimi anlar.
Basitçe anlatayım.
Hayat pahalandığı zaman, alım gücünü korumak için maaşa zam yapılır. Bu durum beraberinde işverene çalışan maliyeti olarak yansır.
İşverenin bu durumda 2 seçeneği var. Ya çalışan sayısını azaltacaktır ki bu da işsizliği artırır ya da raftaki ürünlere zam yapacaktır.
Rafa zam, beraberinde hayat pahalılığını artırır.
Artan hayat pahalılığı alım gücünü düşürür.
Alım gücü düşüne maaşlara zam gündeme gelir.
Maaşa zam, işverene maliyet, rafa zam diye diye gider.
Sonsuz bir döngü içerisinde bu sürüp gider.
Ve buna da yerleşik kronikleşmiş enflasyon denir.
Sonuç?
Herhalde yılsonuna kadar en düşük memur maaşı 100 bin TL
Ve yine herhalde, bir ekmek almak için bir el arabası nakit paraya ihtiyaç duyulur.
Arjantin’de yaşananları hatırlarsınızdır.
Klasik olacak ama tabiri caizse.
Arjantin Loading..!
