Güneş Sistemi Nasıl Sona Erecek?

Geleceği tahmin etmek, bilimde riskli bir iştir, ancak Güneş Sistemi’nin uzun vadeli evrimine bakarsak, gök bilimciler ve gezegen bilimcilerin bunun nasıl sonuçlanacağına dair makul bir fikirleri var. 88.000.001.955 yılında 12 Kasım günü saat 22:04’te ne olacağını biliyor değiliz. Ancak istatistiksel olarak, belirli olayların gerçekleşmesini bekleyebiliriz.

Güneşimiz şu anda ana kolda bulunan G tipi bir yıldızdır. Bu, çekirdeğindeki hidrojeni helyuma dönüştürdüğü anlamına gelir. Şu anda orta yaşlı, yaklaşık 5 milyar yıldır parlıyor.

Daha Sıcak, Daha Büyük ve Daha Kırmızı

Önümüzdeki 5 milyar yıl boyunca Güneş daha da ısınacak. Süreç yavaş olacak ancak kesinlikle Güneş Sistemi’ni etkileyecek. Dünya çok farklı şekillerde etkilenecek. Sıcaklıklardaki bir artış, karbon döngüsünü yavaşlatacak olan silikatların ayrışmasında bir artışa yol açacak. Bu, tüm bitkileri olmasa da birçok bitkiyi etkileyecek, ancak geriye kalanlar orada uzun süre kalmayacak. Sonunda bitki kalmayacak ve besin zinciri çökecek. Bu yaklaşık 600 milyon yılda olabilir.

Böyle bir gezegende hayatta kalan mikrobiyal yaşam formları da keyifli vakit geçirmeyebilir. Bir milyar yıl içinde, Güneş yüzde 10 oranında parlayacak ve tüm okyanusların buharlaşmasına yol açan bir kaçak sera etkisine neden olacak. Bundan sonra aradan geçen milyarlarca yılda levha tektoniği ve tüm karbon döngüsü duracak ve Dünya yeni bir Venüs olacak. Kurşunu eritecek kadar sıcak bir dünya. Ve şimdiye kadar, Güneş sadece daha parlak hale geldi. Yakında ayrıca büyüyecek.

Güneş, çekirdeğinde kaynaşacak hidrojeni tükendiğinde, artık dengede olmayacak. Nükleer füzyon tarafından salınan enerji, Güneş’in ağırlığını dengeler. Füzyon olmadan, çekirdek çökmeye başlayacak ve onu kaynaştıracak kadar yüksek sıcaklık ve basınçlara sahip kabuk şeklindeki bir bölgeye yeni hidrojen getirecek. Bu süreç, Güneş gibi yıldızlar üzerinde dramatik bir etkiye sahiptir. Dış katmanları önemli ölçüde genişler. Kırmızı Dev olurlar. Bunun sırası Güneş’e geldiğinde, Merkür ve Venüs’ün yörüngesine genişleyerek Dünya’ya yaklaşacak kadar geniş olacak.

Merkür O Zamandan Önce Yok Olmuş Olabilir

Güneş onu yemeye karar vermeden önce en küçük gezegenin kozmik bir bilardo oyunu başlatabileceği küçük bir olasılık var. Son birkaç milyar yılda, Güneş Sistemi’ndeki sekiz kanonik gezegen ve binlerce küçük cisim, çok fazla heyecan olmadan Güneş’in etrafında döndü. Ancak önümüzdeki 5 milyar yılda tüm bunların değişme ihtimali var. Ve bu yörünge dramasının merkezinde Merkür var. Küçük gezegenin, Kızıl Dev aşamasından önce mevcut yörüngesinden çıkarılma olasılığı yüzde 1. Bu, Venüs ve hatta Dünya ile çarpışmadan, Güneş’e fırlatılmaya ve hatta sistemden tamamen atılmaya kadar bir dizi senaryoya yol açar.

Böylesine karmaşık bir kütle çekim sorununa kesin bir çözüm yoktur, ancak rol oynayacak büyük ve küçük oyuncular hakkında farklı varsayımlarla gelecek senaryolarını simüle etmeye yönelik farklı yaklaşımlar, Güneş Sistemi’nin kararlılığının kesin olarak kabul edilemeyeceğini defalarca göstermiştir.

Güneş Sisteminin Sonu

Bir gezegeni kaybetmek talihsizlik olarak kabul edilebilir; sekiz gezegeni kaybetmek dikkatsizlik gibi görünüyor. Dünya ve Mars muhtemelen Güneş’e doğru giderken, gezegenlerin geri kalanı dışarı doğru itilecek. Kırmızı devlerin dış katmanları, yıldızın kütle çekimi tarafından o kadar gevşek bir şekilde tutulur ki, bir gezegenimsi bulutsu oluşturacak şekilde uçup gitmeye başlarlar. Güneş kütle kaybedecek ve gaz devleri gittikçe daha geniş yörüngelerde olacak ve Güneş’e olan mesafelerini ikiye katlamaya yaklaşacaklar.

Güneş sonunda tüm katmanlarını uçuracak ve dejenere çekirdeğini ortaya çıkaracak, beyaz cüce dediğimiz yeni bir yıldız cismi. Kütlesinin büyük bir bölümünü kaybeden beyaz cüce Güneş, kalan gezegenleri sonsuza kadar tutamayacak. Bir yıldızın çok yaklaşması, devlerin dördünden en az üçünü bozmak için yeterli olabilir ve orada belki de sadece Jüpiter’i bırakır. Simülasyonlar, böyle bir karşılaşmanın 30 milyar yıl içinde gerçekleşeceğini ve 10 milyar yıl içinde üç gezegenin kaybedilmesine yol açacağını söylüyor.

Simülasyon, son gezegenin oldukça uzun bir süre etrafta kalabileceğini, ancak sonunda diğer yıldızlarla karşılaşma yoluyla dışarı atılacağını gösteriyor. Simülasyonlar, 100 milyar yıla varan çok çeşitli zaman dilimleri sundu. Bu, evrenin şu anki yaşından (yaklaşık 13,8 milyar yıl) çok daha uzun.

Belki o uzak gelecekte, uzaylı bir gök bilimci bir beyaz cücenin tek uzak gezegenini kaybettiğini fark edecek ve yaşamın bir zamanlar ölü yıldızın ışığından yararlanıp yararlanmadığını merak edecek.

Bu içerik IFLSCIENCE’da yayınlanmıştır.